Aspiration.

It is the psychic that gives the true aspiration- If the vital is purified and subjected to the psychic, then the vital gives intensity. but if it is unpurified it brings in the rajasic intensity with impatience and depression and disappointment. As for the calm and equality needed. it must come down from above through the mind. In aspiration there is an unselfish flame that is not present in desire. Desire is always turning to oneself where as aspiration is self giving not usually in the form of thought but in the movement, in the vibration in the vital urge. True aspiration does not come from the head when it is formulated by the thought, it leaps forth like a  flame from the heart.

to be continued.

idu bhAgya idu bhAgya idu bhAgyavayya

idu bhAgya idu bhAgya idu bhAgyavayya |
padumanAbhana pAda bhajane sukhavayya ||


This is fortune, this is fortune, this is fortune; the singing of bhajans at (about) the feet of the Lord Padmanabha is joy. 


kallAgi irabEku kaThiNa bhava toreyoLage |
billAgi irabEku ballavaroLage |
mellane mAdhavana manadi mechchisabEku |
bellavAgirabEku bandhu janaroLage ||


One should be as (imperturbable as) a stone, in facing difficulties; 
one must be as a mute, amongst those who know (the Lord); 
one must gently please the Lord (even) in one's mind; 
one must be (sweet as) jaggery among one's (spiritual) kin. 

idu bhAgya ||

buddhiyali tanumanava tiddikoLutirabEku |
muddAgi irabEku muniyOgigaLige |
madhva matAbdhiyali mInAgi irabEku |
shuddhanAgirabEku kAraNa trayangaLali ||


One must correct one's body and mind with the intellect; 
one must be very pleasing to renunciates and yogi-s; 
one must be as a fish in the ocean of Sri Madhva's doctrine; 
one must be pure in the face of the three types of causes. 

idu bhAgya ||

vishhaya bhOgada tR^iNake uriyAgi irabEku |
nishihagalu shrIhariya dhyAnisalubEku |
vasudheyoLu purandara viThThalana nAmava |
hasanAgi nenenenedu sukhiyAgabEku |


One must be as an incinerating blaze to the seedling of sensual desire; 
one must contemplate upon Sri Hari night and day; 
one must, in the world, the name of Sri Purandara Vitthala, 
remember over and over, and be joyous. 

idu bhAgya ||

annamacharya.

thwamEva saraNam
raagam: pahaaDi

29 dheera shankaraabharaNam janya
Aa: S R2 G3 P D2 P D2 S
Av: N3 D2 P G3 M1 G3 R2 S N3 D2 P D2 S

taaLam: aadi
Composer: Annamaacaarya
Language: Telugu

pallavi

twamEva sharaNam twamEva sharaNam
kamalOdhara shree jagannaataa
(twamEva)

caraNam 1

vaasudEva krishNa vaamana narasimha
shree sateesa sarasija netraa
bhoosuravallabha purushOttama
peeta kowsEyavasana jagannaataa
(twamEva)

caraNam 2

balabadraanuja paramapurusha dugdha
jaladhivihaara kunjaravaradaa
sulabha subadraa sumukha surEswara
kalidOshaharaNa jagannaataa
(twamEva)

caraNam 3

vaTapatra sayana bhuvanapaalana jantu
ghaTakaara karaNa srungaaradhipaa
paTutara nityavaibhavaraaya tiru
vEnkaTagirinilaya jagannaata
(twamEva)

---

Meaning:
I am surrendering myself completely to the one who rules the universe, Jagannaataa. He is supreme. He enjoys luxury eternally (Nityavaibhavaraaya). Every livling thing belongs to him and moves accordingly. He is so simple and accessible. The easiest way to reach God and attain salvation is to have complete faith in him. He can be called by any name with  total faith and he answers your prayers.

annamacharya.

ప|| నమిత దేవం భజే నారసింహం | సుముఖ కరుణేక్షణం సులభ నరసింహం ||
చ|| విజయ నరసింహం వీర నరసింహం | భుజబల పరాక్రమ స్ఫుట నరసింహం |
రజని చర విదళన విరాజిత నృసింహం | సుజన రక్షక మహాశూర నరసింహం ||
చ|| దారుణ నరసింహం ప్రతాప నరసింహం | చారు కల్యాణ నిశ్చల నృసింహం |
ధీర చిత్తావాస దివ్య నరసింహం | సార యోగానంద చతుర నరసింహం ||
చ|| విమల నరసింహం విక్రమ నౄసింహం | కమనీయ గుణగణాకర నృసింహం |
అమిత సుశ్రీ వేంకటాద్రి నరసింహం | రమణీయ భూషాభిరామ నరసింహం ||pa|| namita dEvaM BajE nArasiMhaM | sumuKa karuNEkShaNaM sulaBa narasiMhaM ||
ca|| vijaya narasiMhaM vIra narasiMhaM | Bujabala parAkrama sPuTa narasiMhaM |
rajani cara vidaLana virAjita nRsiMhaM | sujana rakShaka mahASUra narasiMhaM ||
ca|| dAruNa narasiMhaM pratApa narasiMhaM | cAru kalyANa niScala nRsiMhaM |
dhIra cittAvAsa divya narasiMhaM | sAra yOgAnaMda catura narasiMhaM ||
ca|| vimala narasiMhaM vikrama nRusiMhaM | kamanIya guNagaNAkara nRsiMhaM |
amita suSrI vEMkaTAdri narasiMhaM | ramaNIya BUShABirAma narasiMhaM ||

Adi Purusha Annamacharya Keerthana Lyrics

Adi purusha akhilantaranga
bhoodevata ramana bhogindra sayana

bhava padonidhi badabanala
bhava jeemoota prabhanjana
bhava parvata pralaya bhayada nirghata du
rbhava kala kootabhava bahu viswarupa

bhava ghora timira durbhava kala martanda
bhava bhadra matanga panchanana
bhava kamala bhava madhava rupa seshadri
bhavana venkata natha bhava roga vaidya

Song : Narayanathe
Ragam : behaag
Talam: Adi

Pallavi:
Narayanathe namo namo Bhava
Naarada sannutha namo namo

Charanam1:
Murahara bhavahara mukunda madhava
Garuda gamana pankajanabha
Parama purusha bhavabandha vimochana
Naramruga sharIra namo namo ..

Charanam2:
Jaladhi shayana ravicandra vilocana
Jalaruha bhavanutha charanayuga
Bhali bandhana gopavadhu vallabha
Nalinodharathe namo namo ..

Charanam3:
Adi deva sakalagama pujitha
Yadava kula mohanarupa
Vedodhara Sri venkatanayaka
Nada priyathe namo namo

ప|| కరుణానిధిం గదాధరం | శరణాగతవత్సలం భజే |
చ|| శుకవరదం కౌస్తుభాభరణం | అకారణప్రియ మనేకదం |
సకలరక్షకం జయాధికం సే- | వకపాలక మేవం భజే ||
చ|| వురగశయనం మహోజ్జ్వలం తం | గరుడారూఢం కమనీయం |
పరమపదేశం పరమం భవ్యం | హరిం దనుజభయదం భజే ||
చ|| లంకాహరణం లక్ష్మీరమణం | పంకజసంభవప్రియం |
వేంకటేశం వేదనిలయం శు- | భాంకం లోకమయం భజే ||

pa|| karuNAnidhiM gadAdharaM | SaraNAgatavatsalaM BajE |
ca|| SukavaradaM kaustuBABaraNaM | akAraNapriya manEkadaM |
sakalarakShakaM jayAdhikaM sE- | vakapAlaka mEvaM BajE ||
ca|| vuragaSayanaM mahOjjvalaM taM | garuDArUDhaM kamanIyaM |
paramapadESaM paramaM BavyaM | hariM danujaBayadaM BajE ||
ca|| laMkAharaNaM lakShmIramaNaM | paMkajasaMBavapriyaM |
vEMkaTESaM vEdanilayaM Su- | BAMkaM lOkamayaM BajE ||

dEva dEvam bhajE- hindOLam

In this sanskrit song Annamayya describes Sri Rama as the greatest king,as the destroyer of demons and as the savior of the righteous.

dEva dEvam bhajE divya prabhAvam rAvaNAsura vairi raNa pungavam rAja vara SEkharam ravi kula sudhAkaram AjAnubAhum neelAbhra kAyam rAjAri kOdanDa rAja deekshA gurum rAjeeva lOchanam rAmachandram neela jeemoota sannibha Sareeram ghana SAla vaksham vimala jalaja nAbham tAlAhi nagahAram dharma samsthApanam bhoo lalanAdhipam bhOgi Sayanam  pankajAsana vinuta parama nArAyaNam SankarArjita janaka chApa daLanam lankA vinAsanam lAlita vibheeshaNam venkaTESam sAdhu vibudha vinutham.

everyday easy liners.

prabhāta ślokaṃkarāgre vasate lakṣmīḥ karamadhye sarasvatī |
karamūle sthitā gaurī prabhāte karadarśanam ||

prabhāta bhūmi ślokaṃsamudra vasane devī parvata stana maṇḍale |
viṣṇupatni namastubhyaṃ, pādasparśaṃ kṣamasvame ||

sūryodaya ślokaṃbrahmasvarūpa mudaye madhyāhnetu maheśvaram |
sāhaṃ dhyāyetsadā viṣṇuṃ trimūrtiñca divākaram ||

snāna ślokaṃgaṅge ca yamune caiva godāvarī sarasvatī 
narmade sindhu kāverī jalesmin sannidhiṃ kuru ||

bhasma dhāraṇa ślokaṃśrīkaraṃ ca pavitraṃ ca śoka nivāraṇam |
loke vaśīkaraṃ puṃsāṃ bhasmaṃ tryailokya pāvanam ||

bhojana pūrva ślokaṃbrahmārpaṇaṃ brahma haviḥ brahmāgnau brahmaṇāhutam |
brahmaiva tena gantavyaṃ brahma karma samādhinaḥ ||

ahaṃ vaiśvānaro bhūtvā prāṇināṃ deha-māśritaḥ |
prāṇāpāna samāyuktaḥ pacāmyannaṃ caturvidham ||

tvadīyaṃ vastu govinda tubhyameva samarpaye |
gṛhāṇa sumukho bhūtvā prasīda parameśvara ||

bhojanānantara ślokaṃagastyaṃ vainateyaṃ ca śamīṃ ca baḍabālanam |
āhāra pariṇāmārthaṃ smarāmi ca vṛkodaram ||

sandhyā dīpa darśana ślokaṃdīpaṃ jyoti parabrahma dīpaṃ sarvatamopaham |
dīpena sādhyate sarvaṃ sandhyā dīpaṃ namo‌உstute ||

nidrā ślokaṃrāmaṃ skandhaṃ hanumantaṃ vainateyaṃ vṛkodaram |
śayane yaḥ smarennityam dusvapna-stasyanaśyati ||

kārya prārambha ślokaṃvakratuṇḍa mahākāya sūryakoṭi samaprabhaḥ |
nirvighnaṃ kuru me deva sarva kāryeṣu sarvadā ||

gāyatri mantraṃoṃ bhūrbhuvassuvaḥ | tathsa’viturvare”ṇyaṃ |
bhargo’ devasya’ dhīmahi | dhiyo yo na’ḥ pracodayā”t ||

hanuma stotraṃmanojavaṃ māruta tulyavegaṃ jitendriyaṃ buddhimatāṃ variṣṭam |
vātātmajaṃ vānarayūdha mukhyaṃ śrīrāmadūtaṃ śirasā namāmi ||

buddhirbalaṃ yaśodhairyaṃ nirbhayatva-marogatā |
ajāḍyaṃ vākpaṭutvaṃ ca hanumat-smaraṇād-bhavet ||

śrīrāma stotraṃśrī rāma rāma rāmetī rame rāme manorame
sahasranāma tattulyaṃ rāma nāma varānane

gaṇeśa stotraṃśuklāṃ baradharaṃ viṣṇuṃ śaśivarṇam caturbhujam |
prasannavadanaṃ dhyāyet sarva vighnopaśāntaye ||
agajānana padmārkaṃ gajānana maharniśam |
anekadantaṃ bhaktānā-mekadanta-mupāsmahe ||

śiva stotraṃtrya’mbakaṃ yajāmahe sugandhiṃ pu’ṣṭivardha’nam | 
urvārukami’va bandha’nān-mṛtyo’r-mukṣīya mā‌உmṛtā”t ||

guru ślokaṃgururbrahmā gururviṣṇuḥ gururdevo maheśvaraḥ |
guruḥ sākṣāt parabrahmā tasmai śrī gurave namaḥ ||

sarasvatī ślokaṃsarasvatī namastubhyaṃ varade kāmarūpiṇī |
vidyārambhaṃ kariṣyāmi siddhirbhavatu me sadā ||

yā kundendu tuṣāra hāra dhavaḷā, yā śubhra vastrāvṛtā |
yā vīṇā varadaṇḍa maṇḍita karā, yā śveta padmāsanā |
yā brahmācyuta śaṅkara prabhṛtibhir-devaiḥ sadā pūjitā |
sā mām pātu sarasvatī bhagavatī niśśeṣajāḍyāpahā |

lakṣmī ślokaṃlakṣmīṃ kṣīrasamudra rāja tanayāṃ śrīraṅga dhāmeśvarīm |
dāsībhūta samasta deva vanitāṃ lokaika dīpāṅkurām |
śrīmanmandha kaṭākṣa labdha vibhava brahmendra gaṅgādharām |
tvāṃ trailokyakuṭumbinīṃ sarasijāṃ vande mukundapriyām ||

veṅkaṭeśvara ślokaṃśriyaḥ kāntāya kaḷyāṇanidhaye nidhaye‌உrthinām |
śrī veṅkaṭa nivāsāya śrīnivāsāya maṅgaḷam ||

devī ślokaṃsarva maṅgala māṅgalye śive sarvārtha sādhike |
śaraṇye tryambake devi nārāyaṇi namostute ||

dakṣiṇāmūrti ślokaṃgurave sarvalokānāṃ bhiṣaje bhavarogiṇām |
nidhaye sarvavidyānāṃ dakṣiṇāmūrtaye namaḥ ||

aparādha kṣamāpaṇa stotraṃaparādha sahasrāṇi, kriyante‌உharniśaṃ mayā |
dāso‌உya miti māṃ matvā, kṣamasva parameśvara ||

karacaraṇa kṛtaṃ vā karma vākkāyajaṃ vā
śravaṇa nayanajaṃ vā mānasaṃ vāparādham |
vihita mavihitaṃ vā sarvametat kṣamasva
śiva śiva karuṇābdhe śrī mahādeva śambho ||

kāyena vācā manasendriyairvā
buddhyātmanā vā prakṛteḥ svabhāvāt |
karomi yadyatsakalaṃ parasmai nārāyaṇāyeti samarpayāmi ||

bauddha prārthanabuddhaṃ śaraṇaṃ gacchāmi
dharmaṃ śaraṇaṃ gacchāmi
saṅghaṃ śaraṇaṃ gacchāmi

śānti mantraṃasatomā sadgamayā |
tamasomā jyotirgamayā |
mṛtyormā amṛtaṅgamayā |
oṃ śāntiḥ śāntiḥ śāntiḥ

sarve bhavantu sukhinaḥ sarve santu nirāmayāḥ |
sarve bhadrāṇi paśyantu mā kaścidduḥkha bhāgbhavet ||

oṃ saha nā’vavatu | sa nau’ bhunaktu | saha vīrya’ṃ karavāvahai | 
tejasvināvadhī’tamastu mā vi’dviṣāvahai” || 
oṃ śāntiḥ śāntiḥ śānti’ḥ ||

viśeṣa mantrāḥpañcākṣari – oṃ namaśśivāya
aṣṭākṣari – oṃ namo nārāyaṇāya
dvādaśākṣari – oṃ namo bhagavate vāsudevāya

maitrim

This is a benedictory song, composed in Sanskrit for the occasion by the great saint-scholar preceptor Shankaracharya of Kanchi kAmakoTi pITha, India. Appealing for friendship that conquers all hearts, for non-violence, and tolerance to live and let-live, requesting to eschew aggression among peoples of all the nations of the world and to forsake unhealthy competition, aspiring for universal peace, and showering blessings of prosperity for the whole mankind.

maitrIm bhajata, akhila hrit jaitrIm |
Atmavad Eva parAnn api pashyata |
yudhham tyajata, spardhAm tyajata |
tyajata parEShu akrama-AkramaNam ||

jananI prithivI kAma-dukhArtE |
janako dEvah sakala dayALuh |
'dAmyata, datta, dayadhvam' janatA |
shrEyO bhUyAt sakala janAnAnAm ||
shrEyO bhUyAt sakala janAnAnAm ||
shrEyO bhUyAt sakala janAnAnAm ||

Rudra geatam

Srimad Bhagavatam shows us through many instances that the Spiritual Master – the Guru – serves as the bridge for one to reach the Divine. The Guru shows the spiritual aspirant how to contemplate on the Lord in order to have His vision and when the Lord reveals Himself, what should the aspirant seek from Him.

In the 24th chapter of the 4th Canto, Bhagavatam reveals a unique Guru, who is none but Lord Shiva, who leads the spiritual aspirants to the Holy Feet of the Lord and his sermon is called the Rudra Gitam.

According to Srimad Bhagavatam, the ancient story behind the Rudra Gitam is as follows: The Prachetas were the 10 sons of Prachinabarhis and Satadruti. The Prachetas were known for their understanding of the path of dharma. Prachinabarhis, their father, commanded them to perform tapas in order to multiply their species, as that was their duty at the time. The Prachetas set out westward and as they neared the ocean, they came across a beautiful lake (the present Rudratheertham, a sacred tank in the famous south Indian temple town of Guruvayoor).

As they approached the lake, Lord Shiva (Rudra) emerged out of the waters. He understood their purpose and that they were great devotees of Lord Vishnu. Telling them that the devotees of Lord Hari were as dear to him as the Lord Himself, and that to devotees of the Lord, there was none as dear as himself, Shiva then revealed the Rudra Gitam—a hymn that could take a man to the highest goal of liberation—to them.

Lord Shiva begins this beautiful hymn with praises and obeisance to the Lord, who he says is verily everything, including even Rudra (himself) and Brahma. Requesting the Lord’s holy vision, Shiva proceeds to describe, from head to toe, the beauty of the Lord whose eyes are like lotus petals, who has extremely attractive eyebrows, face, ears, handsome locks of hair, and dons a yellow robe. Thus he continues his astounding description of the Lord, ending it at His lotus feet that dispel the darkness surrounding one’s mind.

Lord Shiva then extols the greatness of Lord Hari’s devotees, who have taken shelter at those holy feet. Shiva states at this point what Lord Yama himself is going to say later in Srimad Bhagavatam – that the devotees of Lord Sri Hari are beyond the sway of Yama, the god of death. Shiva then yearns for association with the Lord’s devotees; he says that he does not consider the attainment of heaven or even Liberation, let alone worldly achievements, to be equal to even a moment’s contact with a true devotee of the Lord. He then prays for the company of such devotees who are always full of love and benevolence and in constant communion with the Lord by listening to His glories, for a life has no meaning if it is not spent in the Lord’s worship.

Speaking of the power of the Lord’s Maya and of Time (Kala) that swallows everyone who is steeped in the lust and greed of the materialistic world, Lord Shiva finally emphasizes that it is only those devotees who have caught hold of the Lord’s lotus feet who are free from all fear.

॥ श्रीमद्भागवतान्तर्गतम् रुद्रगीतम् ॥

मैत्रेय उवाच ।
विजिताश्वोऽधिराजासीत्पृथुपुत्रः पृथुश्रवाः ।
यवीयोभ्योऽददात्काष्ठा भ्रातृभ्यो भ्रातृवत्सलः ॥ ४.२४.०१॥

हर्यक्षायादिशत्प्राचीं धूम्रकेशाय दक्षिणाम् ।
प्रतीचीं वृकसंज्ञाय तुर्यां द्रविणसे विभुः ॥ ४.२४.०२॥

अन्तर्धानगतिं शक्राल्लब्ध्वान्तर्धानसंज्ञितः ।
अपत्यत्रयमाधत्त शिखण्डिन्यां सुसम्मतम् ॥ ४.२४.०३॥

पावकः पवमानश्च शुचिरित्यग्नयः पुरा ।
वसिष्ठशापादुत्पन्नाः पुनर्योगगतिं गताः ॥ ४.२४.०४॥

अन्तर्धानो नभस्वत्यां हविर्धानमविन्दत ।
य इन्द्रमश्वहर्तारं विद्वानपि न जघ्निवान् ॥ ४.२४.०५॥

राज्ञां वृत्तिं करादान दण्डशुल्कादिदारुणाम् ।
मन्यमानो दीर्घसत्त्र व्याजेन विससर्ज ह ॥ ४.२४.०६॥

तत्रापि हंसं पुरुषं परमात्मानमात्मदृक् ।
यजंस्तल्लोकतामाप कुशलेन समाधिना ॥ ४.२४.०७॥

हविर्धानाद्धविर्धानी विदुरासूत षट्सुतान् ।
बर्हिषदं गयं शुक्लं कृष्णं सत्यं जितव्रतम् ॥ ४.२४.०८॥

बर्हिषत्सुमहाभागो हाविर्धानिः प्रजापतिः ।
क्रियाकाण्डेषु निष्णातो योगेषु च कुरूद्वह ॥ ४.२४.०९॥

यस्येदं देवयजनमनुयज्ञं वितन्वतः ।
प्राचीनाग्रैः कुशैरासीदास्तृतं वसुधातलम् ॥ ४.२४.१०॥

सामुद्रीं देवदेवोक्तामुपयेमे शतद्रुतिम्
यां वीक्ष्य चारुसर्वाङ्गीं किशोरीं सुष्ठ्वलङ्कृताम् ।
०४२४०११३ परिक्रमन्तीमुद्वाहे चकमेऽग्निः शुकीमिव ॥॥

विबुधासुरगन्धर्व मुनिसिद्धनरोरगाः ।
विजिताः सूर्यया दिक्षु क्वणयन्त्यैव नूपुरैः ॥ ४.२४.१२॥

प्राचीनबर्हिषः पुत्राः शतद्रुत्यां दशाभवन् ।
तुल्यनामव्रताः सर्वे धर्मस्नाताः प्रचेतसः ॥ ४.२४.१३॥

पित्रादिष्टाः प्रजासर्गे तपसेऽर्णवमाविशन् ।
दशवर्षसहस्राणि तपसार्चंस्तपस्पतिम् ॥ ४.२४.१४॥

यदुक्तं पथि दृष्टेन गिरिशेन प्रसीदता ।
तद्ध्यायन्तो जपन्तश्च पूजयन्तश्च संयताः ॥ ४.२४.१५॥

विदुर उवाच ।
प्रचेतसां गिरित्रेण यथासीत्पथि सङ्गमः ।
यदुताह हरः प्रीतस्तन्नो ब्रह्मन्वदार्थवत् ॥ ४.२४.१६॥

सङ्गमः खलु विप्रर्षे शिवेनेह शरीरिणाम् ।
दुर्लभो मुनयो दध्युरसङ्गाद्यमभीप्सितम् ॥ ४.२४.१७॥

आत्मारामोऽपि यस्त्वस्य लोककल्पस्य राधसे ।
शक्त्या युक्तो विचरति घोरया भगवान्भवः ॥ ४.२४.१८॥

मैत्रेय उवाच ।
प्रचेतसः पितुर्वाक्यं शिरसादाय साधवः ।
दिशं प्रतीचीं प्रययुस्तपस्यादृतचेतसः ॥ ४.२४.१९॥

ससमुद्रमुप विस्तीर्णमपश्यन्सुमहत्सरः ।
महन्मन इव स्वच्छं प्रसन्नसलिलाशयम् ॥ ४.२४.२०॥

नीलरक्तोत्पलाम्भोज कह्लारेन्दीवराकरम् ।
हंससारसचक्राह्व कारण्डवनिकूजितम् ॥ ४.२४.२१॥

मत्तभ्रमरसौस्वर्य हृष्टरोमलताङ्घ्रिपम् ।
पद्मकोशरजो दिक्षु विक्षिपत्पवनोत्सवम् ॥ ४.२४.२२॥

तत्र गान्धर्वमाकर्ण्य दिव्यमार्गमनोहरम् ।
विसिस्म्यू राजपुत्रास्ते मृदङ्गपणवाद्यनु ॥ ४.२४.२३॥

तर्ह्येव सरसस्तस्मान्निष्क्रामन्तं सहानुगम् ।
उपगीयमानममर प्रवरं विबुधानुगैः ॥ ४.२४.२४॥

तप्तहेमनिकायाभं शितिकण्ठं त्रिलोचनम् ।
प्रसादसुमुखं वीक्ष्य प्रणेमुर्जातकौतुकाः ॥ ४.२४.२५॥

स तान्प्रपन्नार्तिहरो भगवान्धर्मवत्सलः ।
धर्मज्ञान्शीलसम्पन्नान्प्रीतः प्रीतानुवाच ह ॥ ४.२४.२६॥

श्रीरुद्र उवाच ।
यूयं वेदिषदः पुत्रा विदितं वश्चिकीर्षितम् ।
अनुग्रहाय भद्रं व एवं मे दर्शनं कृतम् ॥ ४.२४.२७॥

यः परं रंहसः साक्षात्त्रिगुणाज्जीवसंज्ञितात् ।
भगवन्तं वासुदेवं प्रपन्नः स प्रियो हि मे ॥ ४.२४.२८॥

स्वधर्मनिष्ठः शतजन्मभिः पुमान्विरिञ्चतामेति ततः परं हि माम् ।
अव्याकृतं भागवतोऽथ वैष्णवं पदं यथाहं विबुधाः कलात्यये ॥ ४.२४.२९॥

अथ भागवता यूयं प्रियाः स्थ भगवान्यथा ।
न मद्भागवतानां च प्रेयानन्योऽस्ति कर्हिचित् ॥ ४.२४.३०॥

इदं विविक्तं जप्तव्यं पवित्रं मङ्गलं परम् ।
निःश्रेयसकरं चापि श्रूयतां तद्वदामि वः ॥ ४.२४.३१॥

मैत्रेय उवाच ।
इत्यनुक्रोशहृदयो भगवानाह ताञ्छिवः ।
बद्धाञ्जलीन्राजपुत्रान्नारायणपरो वचः ॥ ४.२४.३२॥

श्रीरुद्र उवाच ।
जितं त आत्मविद्वर्य स्वस्तये स्वस्तिरस्तु मे ।
भवताराधसा राद्धं सर्वस्मा आत्मने नमः ॥ ४.२४.३३॥

नमः पङ्कजनाभाय भूतसूक्ष्मेन्द्रियात्मने ।
वासुदेवाय शान्ताय कूटस्थाय स्वरोचिषे ॥ ४.२४.३४॥

सङ्कर्षणाय सूक्ष्माय दुरन्तायान्तकाय च ।
नमो विश्वप्रबोधाय प्रद्युम्नायान्तरात्मने ॥ ४.२४.३५॥

नमो नमोऽनिरुद्धाय हृषीकेशेन्द्रियात्मने ।
नमः परमहंसाय पूर्णाय निभृतात्मने ॥ ४.२४.३६॥

स्वर्गापवर्गद्वाराय नित्यं शुचिषदे नमः ।
नमो हिरण्यवीर्याय चातुर्होत्राय तन्तवे ॥ ४.२४.३७॥

नम ऊर्ज इषे त्रय्याः पतये यज्ञरेतसे ।
तृप्तिदाय च जीवानां नमः सर्वरसात्मने ॥ ४.२४.३८॥

सर्वसत्त्वात्मदेहाय विशेषाय स्थवीयसे ।
नमस्त्रैलोक्यपालाय सह ओजोबलाय च ॥ ४.२४.३९॥

अर्थलिङ्गाय नभसे नमोऽन्तर्बहिरात्मने ।
नमः पुण्याय लोकाय अमुष्मै भूरिवर्चसे ॥ ४.२४.४०॥

प्रवृत्ताय निवृत्ताय पितृदेवाय कर्मणे ।
नमोऽधर्मविपाकाय मृत्यवे दुःखदाय च ॥ ४.२४.४१॥

नमस्त आशिषामीश मनवे कारणात्मने
नमो धर्माय बृहते कृष्णायाकुण्ठमेधसे
पुरुषाय पुराणाय साङ्ख्ययोगेश्वराय च ॥ ४.२४.४२॥

शक्तित्रयसमेताय मीढुषेऽहङ्कृतात्मने ।
चेतआकूतिरूपाय नमो वाचो विभूतये ॥ ४.२४.४३॥

दर्शनं नो दिदृक्षूणां देहि भागवतार्चितम् ।
रूपं प्रियतमं स्वानां सर्वेन्द्रियगुणाञ्जनम् ॥ ४.२४.४४॥

स्निग्धप्रावृड्घनश्यामं सर्वसौन्दर्यसङ्ग्रहम् ।
चार्वायतचतुर्बाहु सुजातरुचिराननम् ॥ ४.२४.४५॥

पद्मकोशपलाशाक्षं सुन्दरभ्रु सुनासिकम् ।
सुद्विजं सुकपोलास्यं समकर्णविभूषणम् ॥ ४.२४.४६॥

प्रीतिप्रहसितापाङ्गमलकै रूपशोभितम् ।
लसत्पङ्कजकिञ्जल्क दुकूलं मृष्टकुण्डलम् ॥ ४.२४.४७॥

स्फुरत्किरीटवलय हारनूपुरमेखलम् ।
शङ्खचक्रगदापद्म मालामण्युत्तमर्द्धिमत् ॥ ४.२४.४८॥

सिंहस्कन्धत्विषो बिभ्रत्सौभगग्रीवकौस्तुभम् ।
श्रियानपायिन्या क्षिप्त निकषाश्मोरसोल्लसत् ॥ ४.२४.४९॥

पूररेचकसंविग्न वलिवल्गुदलोदरम् ।
प्रतिसङ्क्रामयद्विश्वं नाभ्यावर्तगभीरया ॥ ४.२४.५०॥

श्यामश्रोण्यधिरोचिष्णु दुकूलस्वर्णमेखलम् ।
समचार्वङ्घ्रिजङ्घोरु निम्नजानुसुदर्शनम् ॥ ४.२४.५१॥

पदा शरत्पद्मपलाशरोचिषा नखद्युभिर्नोऽन्तरघं विधुन्वता ।
प्रदर्शय स्वीयमपास्तसाध्वसं पदं गुरो मार्गगुरुस्तमोजुषाम् ॥ ४.२४.५२॥

एतद्रूपमनुध्येयमात्मशुद्धिमभीप्सताम् ।
यद्भक्तियोगोऽभयदः स्वधर्ममनुतिष्ठताम् ॥ ४.२४.५३॥

भवान्भक्तिमता लभ्यो दुर्लभः सर्वदेहिनाम् ।
स्वाराज्यस्याप्यभिमत एकान्तेनात्मविद्गतिः ॥ ४.२४.५४॥

तं दुराराध्यमाराध्य सतामपि दुरापया ।
एकान्तभक्त्या को वाञ्छेत्पादमूलं विना बहिः ॥ ४.२४.५५॥

यत्र निर्विष्टमरणं कृतान्तो नाभिमन्यते ।
विश्वं विध्वंसयन्वीर्य शौर्यविस्फूर्जितभ्रुवा ॥ ४.२४.५६॥

क्षणार्धेनापि तुलये न स्वर्गं नापुनर्भवम् ।
भगवत्सङ्गिसङ्गस्य मर्त्यानां किमुताशिषः ॥ ४.२४.५७॥

अथानघाङ्घ्रेस्तव कीर्तितीर्थयोरन्तर्बहिःस्नानविधूतपाप्मनाम् ।
भूतेष्वनुक्रोशसुसत्त्वशीलिनां स्यात्सङ्गमोऽनुग्रह एष नस्तव ॥ ४.२४.५८॥

न यस्य चित्तं बहिरर्थविभ्रमं तमोगुहायां च विशुद्धमाविशत् ।
यद्भक्तियोगानुगृहीतमञ्जसा मुनिर्विचष्टे ननु तत्र ते गतिम् ॥ ४.२४.५९॥

यत्रेदं व्यज्यते विश्वं विश्वस्मिन्नवभाति यत् ।
तत्त्वं ब्रह्म परं ज्योतिराकाशमिव विस्तृतम् ॥ ४.२४.६०॥

यो माययेदं पुरुरूपयासृजद्बिभर्ति भूयः क्षपयत्यविक्रियः ।
यद्भेदबुद्धिः सदिवात्मदुःस्थया त्वमात्मतन्त्रं भगवन्प्रतीमहि ॥ ४.२४.६१॥

क्रियाकलापैरिदमेव योगिनः श्रद्धान्विताः साधु यजन्ति सिद्धये ।
भूतेन्द्रियान्तःकरणोपलक्षितं वेदे च तन्त्रे च त एव कोविदाः ॥ ४.२४.६२॥

त्वमेक आद्यः पुरुषः सुप्तशक्तिस्तया रजःसत्त्वतमो विभिद्यते ।
महानहं खं मरुदग्निवार्धराः सुरर्षयो भूतगणा इदं यतः ॥ ४.२४.६३॥

सृष्टं स्वशक्त्येदमनुप्रविष्टश्चतुर्विधं पुरमात्मांशकेन ।
अथो विदुस्तं पुरुषं सन्तमन्तर्भुङ्क्ते हृषीकैर्मधु सारघं यः ॥ ४.२४.६४॥

स एष लोकानतिचण्डवेगो विकर्षसि त्वं खलु कालयानः ।
भूतानि भूतैरनुमेयतत्त्वो घनावलीर्वायुरिवाविषह्यः ॥ ४.२४.६५॥

प्रमत्तमुच्चैरिति कृत्यचिन्तया प्रवृद्धलोभं विषयेषु लालसम् ।
त्वमप्रमत्तः सहसाभिपद्यसे क्षुल्लेलिहानोऽहिरिवाखुमन्तकः ॥ ४.२४.६६॥

कस्त्वत्पदाब्जं विजहाति पण्डितो यस्तेऽवमानव्ययमानकेतनः ।
विशङ्कयास्मद्गुरुरर्चति स्म यद्विनोपपत्तिं मनवश्चतुर्दश ॥ ४.२४.६७॥

अथ त्वमसि नो ब्रह्मन्परमात्मन्विपश्चिताम् ।
विश्वं रुद्रभयध्वस्तमकुतश्चिद्भया गतिः ॥ ४.२४.६८॥

इदं जपत भद्रं वो विशुद्धा नृपनन्दनाः ।
स्वधर्ममनुतिष्ठन्तो भगवत्यर्पिताशयाः ॥ ४.२४.६९॥

तमेवात्मानमात्मस्थं सर्वभूतेष्ववस्थितम् ।
पूजयध्वं गृणन्तश्च ध्यायन्तश्चासकृद्धरिम् ॥ ४.२४.७०॥

योगादेशमुपासाद्य धारयन्तो मुनिव्रताः ।
समाहितधियः सर्व एतदभ्यसतादृताः ॥ ४.२४.७१॥

इदमाह पुरास्माकं भगवान्विश्वसृक्पतिः ।
भृग्वादीनामात्मजानां सिसृक्षुः संसिसृक्षताम् ॥ ४.२४.७२॥

ते वयं नोदिताः सर्वे प्रजासर्गे प्रजेश्वराः ।
अनेन ध्वस्ततमसः सिसृक्ष्मो विविधाः प्रजाः ॥ ४.२४.७३॥

अथेदं नित्यदा युक्तो जपन्नवहितः पुमान् ।
अचिराच्छ्रेय आप्नोति वासुदेवपरायणः ॥ ४.२४.७४॥

श्रेयसामिह सर्वेषां ज्ञानं निःश्रेयसं परम् ।
सुखं तरति दुष्पारं ज्ञाननौर्व्यसनार्णवम् ॥ ४.२४.७५॥

य इमं श्रद्धया युक्तो मद्गीतं भगवत्स्तवम् ।
अधीयानो दुराराध्यं हरिमाराधयत्यसौ ॥ ४.२४.७६॥

विन्दते पुरुषोऽमुष्माद्यद्यदिच्छत्यसत्वरम् ।
मद्गीतगीतात्सुप्रीताच्छ्रेयसामेकवल्लभात् ॥ ४.२४.७७॥

इदं यः कल्य उत्थाय प्राञ्जलिः श्रद्धयान्वितः ।
शृणुयाच्छ्रावयेन्मर्त्यो मुच्यते कर्मबन्धनैः ॥ ४.२४.७८॥

गीतं मयेदं नरदेवनन्दनाः परस्य पुंसः परमात्मनः स्तवम् ।
जपन्त एकाग्रधियस्तपो महत्चरध्वमन्ते तत आप्स्यथेप्सितम् ॥ ४.२४.७९॥

॥ इति श्रीमद्भागवते महापुराणे परमहंस्यां संहितायां
चतुर्थस्कन्धे रुद्रगीतं नाम चतुर्विंशोऽध्यायः ॥ ४.२४॥


Bhagavatam skandha 4, adhyAya 24